Karachi

A sonnet describing my experience of living in Karachi many years ago. This poem captures the essence in a frame. The English translation is provided below.

Een langgerekte ijle toon
die blijvend om verlossing smeekt
al duizend en eenmaal betoond
zolang het morgenlicht ontbreekt

De regen van augustus komt
en de oktoberwinden vluchten
maar meestal schijnt de zon
en daalt hij mooi in vuile luchten

Veel rechte straten door het zand
een goed bedacht project vervuild
door management en de migrant
die in zijn eigen basti schuilt

als de azan stopt is het laat
tijd voor paratha van de straat

Translation:

A thin and stretched tone
begging for redemption again and again
for a thousand and one times
for as long as dawn tarries

The rains of August come
and the October winds flee
but usually the sun will shine
and descend beautifully in dirty skies

So many straight roads in the sand
a proper project polluted
by mismanagament and the migrant
that hides in his basti

When the azan is finished it is time
time for paratha from the street